Verslag Polenreis
Woensdagavond hebben we de bus al geladen. Er was genoeg. Al voor zevenen konden we (Gerrit Dijkgraaf en Steven Frentz) wegrijden naar Nowogard in Polen.

Gelukkig was het droog. Goed weer om een verre reis te maken. Maar jammer genoeg ging het mis bij Bad Oeijenhausen. Daar is een nieuwe rondweg aangelegd. We misten de oprit naar Berlijn. Toen we het zagen was het al te laat. Naast ons zat al een middenberm. Een eindje doorgereden en daar kwam een stoplicht. We konden daar naar links afslaan. Voor ons stond een personenauto, die ook linksaf wilde. We zagen voor ons dat die auto een korte draai maakte en weer terug reed. Wij hebben hetzelfde gedaan. Al zeer snel zagen we een groot bord dat ons de oprit wees naar Berlijn. Een zucht van verlichting. Met dit foutje hebben we eigenlijk geen tijd verloren. Vol goede moed weer verder. De bijrijder moet zorgen dat er altijd wat te eten of drinken is. Wat de chauffeur wil zoekt hij ergens op in de tassen die goed gevuld zijn met etenswaren. Omdat mijn tas voor de verwarming stond had ik geregeld een warme boterham. Het zei zo. Er is een spreekwoord over die ezel die zich niet voor de tweede keer stoot aan een steen. Maar het gebeurde ons wel. Op de rondweg van Berlijn ging het weer mis. We zaten op de snelweg naar Hamburg. Steven kon zien op google maps  dat er al snel een afrit kwam waar je via een viaduct de snelweg kon oversteken. En aan de andere kant via een oprit weer terug kon. Dat was de goede snelweg die we moesten hebben. Zo rustig weer verder gereden rond Berlijn. En dan de afslag naar Stettin. Dan is het nog een uurtje naar Polen. Nog altijd mooi weer. In de bossen prachtige herfstkleuren. Toen we de grens passeerden zagen we in de verte dreigende en donkere wolken. In dit laatste stuk van de reis hebben we nog even gestopt om domineesmevrouw Andrea Komisarz te bellen. Zij kan dan de warme maaltijd klaar maken. Het was voor ons geen probleem om de pastorie in Nowogard te vinden. Na een hartelijke begroeting zaten we al snel aan tafel. We genoten van de warme rijst met een heerlijke champignon saus met plakken vlees. Andrea Komisarz was alleen thuis. Haar man Cezary was aan het werk in Oost Oekraïne. Daar is hij voor benaderd om daar de kerk te dienen. Volgende week hoopt hij weer naar huis te komen. ’s Avonds aan de keukentafel fijne gesprekken gevoerd. Andrea vertelde ons dat ze de laatste donderdag van de maand het helpcentre van de kerk open hebben voor iedereen. Het is dan erg druk. Ze heeft dan behalve kleding ook groente van de supermarkt en brood van de vorige dag van de regionale bakker. Dan ziet ze veel arme ouderen. Ze maakt dan gebruik van de gelegenheid om het evangelie te delen. De volgende morgen op tijd weer uit de veren. Na een heerlijk ontbijt vertrokken we om 07.30 uur weer richting Oene. Met de hartelijke groeten van Andrea en Cezary voor heel onze gemeente. Gemeente, laten we het werk van de kerk in Polen voortdurend opdragen voor de troon der genade.
Verslag Gerrit Dijkgraaf