Pastorale zorg

“De pastorale taak is een zaak van heel de gemeente. De gemeente is een pastorale gemeenschap. Het woord ‘herderlijk’ heeft de warme klank van daadwerkelijke nabijheid en persoonlijke aandacht, die deze zorg kwalificeert. De goede herder heeft zijn schapen hoog. In het kader van de pastorale wordt onmiddellijk aangegeven dat dit volbracht wordt in de herderlijke zorg. De herderlijke zorg is dienst aan het Woord van God, waarin heel de gemeente betrokken is en waarvoor de ambtsdragers gemeenschappelijk verantwoordelijkheid dragen (Kerkorde PKN, art V – 2). De ouderling die de zorg heeft voor de gemeente als gemeente (Kerkorde PKN, art V – 3) gaat samen met de andere ambtsdragers leidinggevend voor in het omzien naar elkaar. Het onderlinge pastoraat dient de opbouw in geloof, hoop en liefde, waardoor gemeenschap gesticht wordt. Zonder geloof, hoop en liefde waaien woorden weg en missen daden draagvlak. In de herderlijke zorg , waarin gemeenteleden elkaar bijstaan, helpen en bemoedigen, komt de eenheid van de gemeente tot uitdrukking.

De pastorale taak is evenmin als de missionaire opdracht en de diaconale roeping beperkt tot de eigen leden van de gemeente, maar zij gaat ook uit naar anderen die deze zorg behoeven (Kerkorde PKN, ordinantie 8, artikel 4, lid 1 – 4). De herderlijke zorg als een toespitsing van de pastorale taak strekt zich evenals de missionaire opdracht en de diaconale roeping uit over de grenzen van de gemeente. De omgeving waarin de gemeente leeft, moet iets kunen merken van herderlijke handen die vanuit de omgang met Christus worden toegestoken. Juist daar zal ook blijken hoezeer de herderlijke zorg onlosmakelijk verbonden is met de missionaire opdracht en de diaconale roeping”

Uit: P. v.d. Heuvel, De toelichting op de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland, Zoetermeer 2004, 55 en 56.